Pablo Escobar werd op 1 december 1949 geboren in Rionegro, Colombia, als zoon van een boerenvader en een moeder die onderwijzeres was. Hij groeide op in een arm en gewelddadig milieu, waar hij getuige was van de sociale en economische ongelijkheid die zijn land teisterde. Hij begon zijn criminele carrière als kruimeldief, waarbij hij auto's, grafstenen en andere spullen stal, en raakte later betrokken bij de drugshandel, waar hij werkte als smokkelaar en dealer.
Hij realiseerde zich al snel de enorme winsten die gemaakt konden worden met cocaïne, een drug die steeds populairder werd in de Verenigde Staten en Europa. Hij sloot allianties met andere drugshandelaren en richtte het Medellín-kartel op, dat decennialang de mondiale cocaïnemarkt zou domineren. Hij bouwde ook een enorm imperium van eigendommen, bedrijven en bezittingen op, waaronder een luxueuze boerderij genaamd Hacienda Nápoles, waar hij een privédierentuin met exotische dieren beheerde. Hij was getrouwd met Maria Victoria Henao, met wie hij twee kinderen kreeg, Juan Pablo en Manuela.
Wat heeft hij gedaan?
Pablo Escobar was een van de meest invloedrijke en beruchte figuren in de geschiedenis van Colombia en de wereld. Hij was betrokken bij verschillende activiteiten en evenementen die een diepgaande impact hadden op de politiek, economie, cultuur en veiligheid van zijn land en daarbuiten. Enkele van de dingen die hij deed waren:
- Hij smokkelde tot 15 ton cocaïne per dag naar de Verenigde Staten en andere landen, waarmee hij op het hoogtepunt van zijn macht naar schatting 30 miljard dollar per jaar verdiende. Hij gebruikte verschillende methoden om zijn drugs te vervoeren, zoals vliegtuigen, boten, onderzeeërs en zelfs menselijke muilezels. Hij heeft ook iedereen omgekocht, bedreigd of vermoord die hem probeerde tegen te houden, zoals politieagenten, rechters, politici, journalisten en concurrenten.
- Hij voerde een oorlog tegen de Colombiaanse staat en samenleving, vooral nadat de regering in 1979 een uitleveringsverdrag met de Verenigde Staten had ondertekend, dat de uitlevering mogelijk maakte van Colombiaanse burgers die beschuldigd werden van drugsgerelateerde misdaden. Hij vormde een paramilitaire groep genaamd “Los Extraditables” (The Extraditables), die een reeks terroristische aanslagen, moordaanslagen, ontvoeringen en bomaanslagen uitvoerde, gericht op ambtenaren, instellingen, burgers en rivaliserende kartels. Ook financierde en steunde hij verschillende guerrillagroepen, zoals de M-19 en de FARC, die vochten tegen de regering en het leger. Hij was verantwoordelijk voor de dood van ongeveer 4.000 mensen, waaronder naar schatting 200 rechters en 1.000 politieagenten.
- Hij probeerde de politiek in te gaan en legitimiteit en populariteit te verwerven onder het Colombiaanse volk. Hij stelde zich in 1982 kandidaat voor het Congres als lid van de Liberale Partij en won een zetel als plaatsvervangend vertegenwoordiger. Zijn politieke carrière was echter van korte duur, aangezien hij werd ontmaskerd en aan de kaak gesteld door de minister van Justitie, Rodrigo Lara Bonilla, die later werd vermoord door de huurmoordenaars van Escobar. Escobar probeerde ook met de regering te onderhandelen en aan te bieden de staatsschuld af te betalen en zich over te geven in ruil voor milde straffen en geen uitlevering voor hem en zijn medewerkers. Zijn voorstellen werden echter afgewezen of kwamen niet uit, omdat hij misdaden bleef begaan en gerechtigheid bleef ontwijken.
- Hij cultiveerde een publiek imago van een welwillende en genereuze weldoener, die de armen en de gemarginaliseerde sectoren van de samenleving hielp. Hij doneerde geld en bouwde scholen, ziekenhuizen, kerken, voetbalvelden en huisvestingsprojecten voor de behoeftigen, vooral in zijn geboorteplaats Medellín. Hij sponsorde ook sportteams, culturele evenementen en sociale bewegingen, en kreeg de steun en bewondering van veel Colombianen, die hem als een ‘Robin Hood’-figuur zagen. Hij gebruikte zijn rijkdom en invloed ook om de media, de publieke opinie en het rechtssysteem te corrumperen en manipuleren, om zichzelf als slachtoffer en held af te schilderen en zijn vijanden in diskrediet te brengen en te ondermijnen.
Pablo Escobar Kom aan de macht
Pablo Escobar werd zo machtig omdat hij de enorme vraag naar cocaïne in de Verenigde Staten en andere landen kon exploiteren en een monopolie kon vestigen op de mondiale cocaïnehandel. Hij gebruikte zijn rijkdom en invloed ook om iedereen die zich tegen hem verzette, zoals de Colombiaanse regering, de Verenigde Staten, de rivaliserende kartels en de media, te corrumperen, te intimideren of te elimineren. Hij probeerde ook legitimiteit en populariteit onder het Colombiaanse volk te verwerven door zichzelf af te schilderen als een weldoener en een patriot, en door aan te bieden met de autoriteiten te onderhandelen. Enkele van de factoren die hebben bijgedragen aan zijn opkomst aan de macht waren:
- Hij had een netwerk van loyale en efficiënte medewerkers, zoals zijn neef Gustavo Gaviria, zijn broer Roberto Escobar, zijn hoofd van de beveiliging José Gonzalo Rodríguez Gacha en zijn huurmoordenaar John Jairo Velásquez, die hem hielpen zijn drugsimperium te runnen en zijn bevelen uit te voeren. . Hij had ook banden met andere drugsbaronnen, zoals Carlos Lehder, Jorge Luis Ochoa en Gilberto Rodríguez Orejuela, die samen met hem het Medellín-kartel vormden.
- Hij had toegang tot enorme hoeveelheden cocapasta uit Peru, Bolivia en Ecuador, die hij in zijn laboratoria in Colombia tot cocaïne verfijnde. Hij beschikte ook over innovatieve en geavanceerde methoden om zijn drugs te vervoeren, zoals het gebruik van vliegtuigen, boten, onderzeeërs en zelfs menselijke muilezels. Hij beschikte ook over een vloot vliegtuigen en helikopters, en een privélandingsbaan, die hij gebruikte om detectie en onderschepping te ontwijken.
- Hij had een meedogenloze en gewelddadige strategie om met zijn vijanden om te gaan, die hij “Plata o Plomo” (zilver of lood) noemde. Hij zou steekpenningen of bedreigingen aanbieden aan iedereen die hem probeerde tegen te houden, en als ze weigerden, zou hij zijn toevlucht nemen tot moord. Hij was verantwoordelijk voor duizenden doden, onder wie rechters, politieagenten, politici, journalisten en burgers. Hij orkestreerde ook terroristische aanslagen, zoals bomaanslagen, ontvoeringen en moorden, die chaos en angst veroorzaakten in Colombia en daarbuiten. Hij steunde en financierde ook guerrillagroepen, zoals de M-19 en de FARC, die vochten tegen de regering en het leger.
- Hij had een politieke ambitie en een publiek imago van een welwillende en genereuze leider, die de armen en de gemarginaliseerde sectoren van de samenleving hielp. Hij stelde zich in 1982 kandidaat voor het Congres als lid van de Liberale Partij en won een zetel als plaatsvervangend vertegenwoordiger. Hij schonk ook geld en bouwde scholen, ziekenhuizen, kerken, voetbalvelden en huisvestingsprojecten voor de behoeftigen, vooral in zijn geboorteplaats Medellín. Hij sponsorde ook sportteams, culturele evenementen en sociale bewegingen, en kreeg de steun en bewondering van veel Colombianen, die hem als een ‘Robin Hood’-figuur zagen. Hij gebruikte zijn rijkdom en invloed ook om de media, de publieke opinie en het rechtssysteem te corrumperen en manipuleren, om zichzelf als slachtoffer en held af te schilderen en zijn vijanden in diskrediet te brengen en te ondermijnen.
De rol van de Verenigde Staten in de opkomst van Pablo Escobar aan de macht
De rol van de Verenigde Staten bij de opkomst van Pablo Escobar aan de macht was complex en controversieel. Aan de ene kant waren de Verenigde Staten een van de belangrijkste markten en consumenten van Escobars cocaïne, wat hem enorme winsten en invloed opleverde. De Verenigde Staten kenden ook een geschiedenis van geheime betrokkenheid en interventie in de Colombiaanse politiek en veiligheid, wat soms de belangen van Escobar ten goede kwam of belemmerde. Aan de andere kant waren de Verenigde Staten ook een van de belangrijkste tegenstanders en tegenstanders van Escobar, die hem probeerde uit te leveren en zijn drugsimperium te ontmantelen. De Verenigde Staten steunden en trainden de Colombiaanse regering en veiligheidstroepen, evenals de rivalen van Escobar, in hun pogingen om hem gevangen te nemen en te doden. De Verenigde Staten legden ook sancties op en oefenden druk uit op Colombia om samen te werken en zijn antidrugsbeleid na te leven.
