Pablo Escobar Patron zła

Pablo Escobar urodził się 1 grudnia 1949 roku w Rionegro w Kolumbii w rodzinie rolnika i nauczycielki. Dorastał w biednym i pełnym przemocy środowisku, gdzie był świadkiem nierówności społecznych i ekonomicznych, które nękały jego kraj. Karierę przestępczą zaczynał jako drobny złodziejaszk, kradnąc... Read more

Pablo Escobar urodził się 1 grudnia 1949 roku w Rionegro w Kolumbii w rodzinie rolnika i nauczycielki. Dorastał w biednym i pełnym przemocy środowisku, gdzie był świadkiem nierówności społecznych i ekonomicznych, które nękały jego kraj. Karierę przestępczą zaczynał jako drobny złodziejaszk, kradnąc samochody, nagrobki i inne przedmioty, a później zajął się handlem narkotykami, pracując jako przemytnik i handlarz.

Wkrótce zdał sobie sprawę, jakie ogromne zyski można osiągnąć dzięki kokainie – narkotykowi, który stawał się coraz bardziej popularny w Stanach Zjednoczonych i Europie. Zawarł sojusze z innymi handlarzami narkotyków i założył kartel z Medellín, który przez dziesięciolecia dominował na światowym rynku kokainy. Zbudował także rozległe imperium posiadłości, firm i aktywów, w tym luksusowe ranczo Hacienda Nápoles, gdzie prowadził prywatne zoo z egzotycznymi zwierzętami. Był żonaty z Marią Victorią Henao, z którą miał dwoje dzieci, Juana Pabla i Manuelę.

Co on zrobił?

Pablo Escobar był jedną z najbardziej wpływowych i znanych postaci w historii Kolumbii i świata. Brał udział w różnych działaniach i wydarzeniach, które miały głęboki wpływ na politykę, gospodarkę, kulturę i bezpieczeństwo jego kraju i poza nim. Oto niektóre z rzeczy, które zrobił:

• Przemycał do 15 ton kokainy dziennie do Stanów Zjednoczonych i innych krajów, zarabiając szacunkowo 30 miliardów dolarów rocznie w szczytowym okresie swojej władzy. Używał różnych metod transportu swoich narkotyków, takich jak samoloty, łodzie, łodzie podwodne, a nawet ludzkie muły. Przekupił także, groził lub zabijał każdego, kto próbował go powstrzymać, na przykład funkcjonariuszy policji, sędziów, polityków, dziennikarzy i konkurentów.
• Prowadził wojnę z państwem i społeczeństwem kolumbijskim, zwłaszcza po podpisaniu przez rząd w 1979 r. traktatu ekstradycyjnego ze Stanami Zjednoczonymi, który zezwalał na ekstradycję obywateli Kolumbii oskarżonych o przestępstwa narkotykowe. Utworzył grupę paramilitarną o nazwie „Los Extraditables” (The Extraditables), która przeprowadziła serię ataków terrorystycznych, zabójstw, porwań i zamachów bombowych, wymierzonych w urzędników publicznych, instytucje, ludność cywilną i konkurencyjne kartele. Finansował także i wspierał różne grupy partyzanckie, takie jak M-19 i FARC, które walczyły z rządem i wojskiem. Był odpowiedzialny za śmierć około 4000 osób, w tym około 200 sędziów i 1000 funkcjonariuszy policji.
• Próbował wejść do polityki i zyskać legitymację i popularność wśród Kolumbijczyków. Pobiegł do Kongresu w 1982 roku jako członek Partii Liberalnej i zdobył mandat jako zastępca przedstawiciela. Jego kariera polityczna była jednak krótkotrwała, gdyż został zdemaskowany i potępiony przez Ministra Sprawiedliwości Rodrigo Larę Bonillę, który później został zamordowany przez zabójców Escobara. Escobar próbował także negocjować z rządem i zaproponować spłatę długu publicznego oraz kapitulację w zamian za łagodne wyroki i zakaz ekstradycji dla niego i jego współpracowników. Jednak jego propozycje zostały odrzucone lub nie zostały zrealizowane, ponieważ nadal popełniał przestępstwa i unikał sprawiedliwości.
• Pielęgnował publiczny wizerunek życzliwego i hojnego dobroczyńcy, który pomaga biednym i marginalizowanym warstwom społeczeństwa. Przekazywał pieniądze i budował szkoły, szpitale, kościoły, boiska do piłki nożnej i projekty mieszkaniowe dla potrzebujących, zwłaszcza w swoim rodzinnym mieście Medellín. Sponsorował także drużyny sportowe, wydarzenia kulturalne i ruchy społeczne, zyskując wsparcie i podziw wielu Kolumbijczyków, którzy postrzegali go jako postać „Robina Hooda”. Wykorzystywał także swoje bogactwo i wpływy do korumpowania i manipulowania mediami, opinią publiczną i systemem prawnym, aby przedstawić siebie jako ofiarę i bohatera oraz zdyskredytować i osłabić swoich wrogów.

Pablo Escobar Dojście do władzy

Pablo Escobar stał się tak potężny, ponieważ potrafił wykorzystać ogromny popyt na kokainę w Stanach Zjednoczonych i innych krajach i ustanowić monopol na światowy handel kokainą. Wykorzystywał także swoje bogactwo i wpływy do korupcji, zastraszania lub eliminowania każdego, kto mu się sprzeciwiał, na przykład rządu kolumbijskiego, Stanów Zjednoczonych, rywalizujących karteli i mediów. Próbował także zyskać legitymację i popularność wśród Kolumbijczyków, przedstawiając się jako dobroczyńca i patriota oraz oferując negocjacje z władzami. Do czynników, które przyczyniły się do jego dojścia do władzy, zaliczały się:

• Miał sieć lojalnych i skutecznych współpracowników, takich jak jego kuzyn Gustavo Gaviria, jego brat Roberto Escobar, szef ochrony José Gonzalo Rodríguez Gacha i jego zabójca John Jairo Velásquez, którzy pomogli mu kierować imperium narkotykowym i wykonywać jego rozkazy . Miał także powiązania z innymi baronami narkotykowymi, takimi jak Carlos Lehder, Jorge Luis Ochoa i Gilberto Rodríguez Orejuela, którzy wraz z nim utworzyli kartel z Medellín.
• Miał dostęp do ogromnych ilości pasty koki z Peru, Boliwii i Ekwadoru, którą w swoich laboratoriach w Kolumbii rafinował na kokainę. Miał także innowacyjne i wyrafinowane metody transportu narkotyków, takie jak samoloty, łodzie, łodzie podwodne, a nawet ludzkie muły. Miał także flotę samolotów i helikopterów oraz prywatne lotnisko, którego używał, aby uniknąć wykrycia i przechwycenia.
• Miał bezwzględną i brutalną strategię rozprawienia się z wrogami, którą nazwał „Plata o Plomo” (srebro lub ołów). Każdemu, kto próbował go powstrzymać, oferował łapówki lub groźby, a jeśli odmówili, uciekał się do morderstwa. Był odpowiedzialny za tysiące zgonów, w tym sędziów, funkcjonariuszy policji, polityków, dziennikarzy i cywilów. Organizował także ataki terrorystyczne, takie jak zamachy bombowe, porwania i zabójstwa, które wywołały chaos i strach w Kolumbii i poza nią. Wspierał także i finansował grupy partyzanckie, takie jak M-19 i FARC, które walczyły z rządem i wojskiem.
• Miał ambicje polityczne i publiczny wizerunek życzliwego i hojnego przywódcy, który pomagał biednym i marginalizowanym warstwom społeczeństwa. Pobiegł do Kongresu w 1982 roku jako członek Partii Liberalnej i zdobył mandat jako zastępca przedstawiciela. Przekazywał także pieniądze i budował szkoły, szpitale, kościoły, boiska do piłki nożnej i projekty mieszkaniowe dla potrzebujących, zwłaszcza w swoim rodzinnym mieście Medellín. Sponsorował także drużyny sportowe, wydarzenia kulturalne i ruchy społeczne, zyskując wsparcie i podziw wielu Kolumbijczyków, którzy postrzegali go jako postać „Robina Hooda”. Wykorzystywał także swoje bogactwo i wpływy do korumpowania i manipulowania mediami, opinią publiczną i systemem prawnym, aby przedstawić siebie jako ofiarę i bohatera oraz zdyskredytować i osłabić swoich wrogów.

Rola Stanów Zjednoczonych w dojściu Pabla Escobara do władzy

Rola Stanów Zjednoczonych w dojściu do władzy Pabla Escobara była złożona i kontrowersyjna. Z jednej strony Stany Zjednoczone były jednym z głównych rynków i konsumentów kokainy Escobara, co zapewniało mu ogromne zyski i wpływy. Stany Zjednoczone również miały historię tajnego zaangażowania i interwencji w politykę i bezpieczeństwo Kolumbii, co czasami sprzyjało lub przeszkadzało interesom Escobara. Z drugiej strony Stany Zjednoczone były także jednym z głównych adwersarzy i przeciwników Escobara, który zabiegał o jego ekstradycję i likwidację jego imperium narkotykowego. Stany Zjednoczone wspierały i szkoliły kolumbijski rząd i siły bezpieczeństwa, a także rywali Escobara w ich wysiłkach, aby go schwytać i zabić. Stany Zjednoczone nałożyły również sankcje i wywierały presję na Kolumbię, aby współpracowała i przestrzegała swojej polityki antynarkotykowej.