Wassily Kandinsky-schilderijen

Wassily Kandinsky was een van de meest originele en invloedrijke kunstenaars van de twintigste eeuw en een pionier op het gebied van de abstracte schilderkunst. Zijn ‘innerlijke noodzaak’ om zijn emotionele percepties uit te drukken leidde tot de ontwikkeling van een abstracte... Read more

Wassily Kandinsky was een van de meest originele en invloedrijke kunstenaars van de twintigste eeuw en een pionier op het gebied van de abstracte schilderkunst. Zijn ‘innerlijke noodzaak’ om zijn emotionele percepties uit te drukken leidde tot de ontwikkeling van een abstracte schilderstijl, gebaseerd op de niet-representatieve eigenschappen van kleur en vorm. Zijn visuele vocabulaire ontwikkelde zich in drie fasen, waarbij hij verschoof van zijn vroege, representatieve doeken en hun goddelijke symboliek naar zijn meeslepende en operacomposities, naar zijn late, geometrische en biomorfe platte kleurvlakken. Kandinsky’s kunst en ideeën inspireerden vele generaties kunstenaars, van zijn studenten aan het Bauhaus tot de abstract expressionisten na de Tweede Wereldoorlog. In dit artikel verkennen we het leven en werk van Wassily Kandinsky, waarbij we ons concentreren op zijn schilderijen en hun stijl, betekenis en invloed. We zullen ook enkele tips geven over hoe u zijn abstracte kunst kunt waarderen en begrijpen, en enkele voorbeelden van zijn beroemdste en meest representatieve werken.

Het vroege leven en invloeden

Wassily Kandinsky werd geboren op 4 december 1866 in Moskou, Rusland. Hij kwam uit een goed opgeleide en beschaafde familie en toonde al vroeg interesse in kunst, muziek en literatuur. Hij leerde piano en cello spelen en was gefascineerd door kleur en de effecten ervan op de zintuigen. Hij herinnerde zich ooit dat hij kleuren als geluiden en geluiden als kleuren zag, een aandoening die bekend staat als synesthesie. Hij had ook een levendige verbeeldingskracht en een spirituele kijk, beïnvloed door zijn orthodox-christelijke opvoeding en zijn blootstelling aan verschillende religies en filosofieën.

Kandinsky studeerde rechten en economie aan de Universiteit van Moskou, waar hij in 1892 cum laude afstudeerde. Daarna werkte hij als docent en advocaat, maar hij was ontevreden over zijn carrière en zijn leven. Hij besloot zijn passie voor kunst na te streven en verhuisde in 1896 op 30-jarige leeftijd naar München, Duitsland. Daar schreef hij zich in aan de Academie voor Schone Kunsten en studeerde onder leiding van Franz von Stuck, een symbolistische schilder. Hij bezocht ook verschillende Europese steden, zoals Parijs, Amsterdam en Venetië, en ontmoette de werken van de impressionisten, de postimpressionisten en de fauvisten, die heldere en expressieve kleuren gebruikten om licht en sfeer vast te leggen. Hij was vooral onder de indruk van de schilderijen van Claude Monet, vooral zijn serie Haystacks, waarin hetzelfde onderwerp werd getoond in verschillende lichtomstandigheden en op verschillende tijdstippen van de dag. Kandinsky realiseerde zich dat kleur gebruikt kon worden om emoties en sensaties over te brengen, in plaats van alleen maar om de werkelijkheid weer te geven.

Kandinsky’s vroege schilderijen waren veelal landschappen en taferelen uit de Russische volkskunst, zoals sprookjes en legenden. Hij gebruikte levendige en contrasterende kleuren en experimenteerde met verschillende technieken en stijlen. Hij verwerkte ook elementen van symboliek en spiritualiteit, omdat hij geloofde dat kunst een manier was om met het goddelijke en het innerlijke zelf te communiceren. Enkele van zijn vroege werken zijn onder meer The Blue Rider (1903), The Last Judgment (1912) en Old Town II (1902).

De Blue Rider-periode

In 1911 richtte Kandinsky een artistieke groep op genaamd Der Blaue Reiter (De Blauwe Ruiter), samen met andere avant-gardekunstenaars, zoals Franz Marc, August Macke en Paul Klee. De naam van de groep is geïnspireerd op Kandinsky’s gelijknamige schilderij, waarop een ruiter door een landschap rijdt. De blauwe ruiter symboliseerde de zoektocht van de kunstenaar naar spirituele en artistieke vrijheid, en zijn afwijzing van het conventionele en het alledaagse. De groep deelde een gemeenschappelijke visie op het creëren van een nieuwe kunst die de grenzen van het realisme zou overstijgen en de innerlijke wereld van de kunstenaar tot uitdrukking zou brengen. Ook organiseerden ze tentoonstellingen, gaven een tijdschrift uit en schreven een manifest, waarin ze hun uitgangspunten en doelstellingen uiteenzetten.

Kandinsky's schilderijen uit deze periode werden abstracter en expressiever en bevatten motieven als cirkels, lijnen en paarden. Hij gebruikte kleuren en vormen om muzikale en emotionele effecten te creëren en om geluiden en sensaties op te roepen. Hij schreef ook een boek, getiteld Concerning the Spiritual in Art, waarin hij zijn kunsttheorie en zijn classificatie van kleuren en vormen uiteenzette. Hij betoogde dat kunst vrij moet zijn van representatiebeperkingen, en dat abstracte kunst de ideale manier is om de ‘innerlijke noodzaak’ van de kunstenaar uit te drukken en universele menselijke emoties en ideeën over te brengen. Hij beweerde ook dat kleuren en vormen hun eigen betekenissen en associaties hadden, en dat ze konden worden gecombineerd om harmonieën en contrasten te creëren, vergelijkbaar met muzikale composities. Hij vergeleek de schilder met een componist en het schilderij met een symfonie. Enkele van zijn schilderijen uit deze periode zijn onder meer Composition IV (1911), Improvisation 28 (1912) en Black Lines (1913).

De Bauhaus-periode

In 1914, na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, keerde Kandinsky terug naar Moskou, waar hij betrokken raakte bij de culturele en onderwijshervormingen van de Russische Revolutie. Hij hielp bij de oprichting van het Museum van de Cultuur van de Schilderkunst en gaf les aan de Moskouse Svomas (Vrijstaat Kunstateliers). Hij voelde zich echter al snel vervreemd en geïsoleerd van de Sovjet-samenleving, die voorstander was van een meer realistische en sociaal georiënteerde kunst. Hij kreeg ook te maken met censuur en kritiek van de autoriteiten, die zijn abstracte kunst als decadent en burgerlijk beschouwden. In 1921 verliet hij Rusland en verhuisde terug naar Duitsland, waar hij zich aansloot bij het Bauhaus, een school voor kunst en design opgericht door Walter Gropius. Het Bauhaus wilde kunst, ambacht en technologie verenigen en een functionele en moderne esthetiek creëren. Kandinsky gaf les in de basisontwerpklas en later in de geavanceerde theorieklas, waar hij zijn ideeën over vormpsychologie, kleurentheorie en geometrische abstractie introduceerde. Ook voerde hij experimenten uit naar de effecten van kleuren en vormen op de menselijke perceptie en gedrag.

Kandinsky's schilderijen uit deze periode werden geometrischer en biomorfer en weerspiegelden zijn leer aan het Bauhaus. Hij gebruikte eenvoudige vormen, zoals cirkels, driehoeken en vierkanten, en primaire kleuren, zoals rood, geel en blauw, om composities te creëren die evenwichtig en harmonieus waren. Ook gebruikte hij zwart en wit om contrast en spanning te creëren, en om de dynamische beweging van de vormen te benadrukken. Hij bleef de muzikale en spirituele aspecten van zijn kunst onderzoeken en maakte series schilderijen met titels als Composities, Improvisaties en Impressies. Enkele van zijn schilderijen uit deze periode zijn onder meer Geel-Rood-Blauw (1925), Verschillende Cirkels (1926) en Compositie VIII (1923).

De Parijse periode

In 1933 sloten de nazi's het Bauhaus en verhuisde Kandinsky naar Parijs, waar hij de rest van zijn leven woonde. Hij werd Frans staatsburger in 1939 en bleef schilderen en schrijven. Hij was grotendeels geïsoleerd van de andere kunstenaars, die zich bezighielden met het surrealisme of de abstractie-creatie, twee stromingen waarmee hij zich niet volledig identificeerde. Hij ondervond ook moeilijkheden bij het tentoonstellen en verkopen van zijn werk, omdat het publiek en de critici niet erg ontvankelijk waren voor zijn abstracte kunst. Hij vond enige steun en erkenning bij zijn oude vrienden, zoals Paul Klee en Piet Mondriaan, en bij enkele jongere kunstenaars, zoals Jean Arp en Joan Miró.

Kandinsky's schilderijen uit deze periode werden organischer en biomorfer en vertoonden vormen die leken op microscopisch kleine organismen, planten en dieren. Hij gebruikte een diverser en ingetogener palet en experimenteerde met verschillende texturen en materialen, zoals zand, gips en krantenpapier. Hij verwerkte ook elementen van collage en montage, en gebruikte gebogen en hoekige lijnen om complexe en ingewikkelde patronen te creëren. Hij behield zijn interesse in muziek en spiritualiteit en vernoemde enkele van zijn schilderijen naar muzikale termen, zoals Tempered Élan (1944), Mild Tension (1937) en Dominant Curve (1936).

Hoe je de schilderijen van Kandinsky kunt waarderen en begrijpen

De schilderijen van Kandinsky zijn niet gemakkelijk te begrijpen of te waarderen, omdat ze geen herkenbare objecten of scènes vertegenwoordigen en geen duidelijke of vaste betekenissen hebben. Ze zijn bedoeld om te worden ervaren en geïnterpreteerd door de kijker, die zijn of haar eigen verbeeldingskracht, emoties en associaties kan gebruiken om een persoonlijk en subjectief antwoord te creëren. Er zijn echter enkele tips en richtlijnen die de kijker kunnen helpen de schilderijen van Kandinsky te benaderen en ervan te genieten, zoals:

• Kijk naar de kleuren en hoe ze met elkaar omgaan. Creëerden ze contrast of harmonie? Roep ze gevoelens of stemmingen op? Herinneren ze je aan geluiden of muziek?
• Kijk naar de vormen en hoe ze zich tot elkaar verhouden. Zorgen ze voor balans of spanning? Suggereren ze enige beweging of richting? Lijken ze op objecten of symbolen?
• Kijk naar de compositie en hoe deze is georganiseerd. Ziet u een centraal punt of aandachtspunt? Zie jij een patroon of ritme? Zie jij enige symmetrie of asymmetrie? Zie jij diepte of perspectief?
• Kijk naar de titel en hoe deze zich verhoudt tot het schilderij. Geeft het je enige aanwijzing of hint? Suggereert het een thema of concept? Komt het overeen met of contrasteert het met uw indruk van het schilderij?
• Kijk naar de context en hoe deze het schilderij beïnvloedt. Wanneer en waar is het schilderij gemaakt? Wat was de intentie en motivatie van de kunstenaar? Wat was de historische en culturele achtergrond? Tot welke artistieke stroming of stijl behoorde het schilderij?
• Kijk naar je eigen reactie en hoe deze je begrip van het schilderij beïnvloedt. Wat vind je leuk of niet leuk aan het schilderij? Wat voel of denk je als je naar het schilderij kijkt? Wat associeer of verbind je met het schilderij? Wat leer of ontdek je van het schilderij?

Voorbeelden van Kandinsky's schilderijen

Hier zijn enkele voorbeelden van Kandinsky’s schilderijen, samen met enkele korte uitleg en analyses. U kunt de bovenstaande tips en richtlijnen gebruiken om deze schilderijen, of andere schilderijen van Kandinsky, verder te verkennen en te waarderen.

Samenstelling IV (1911)

Compositie IV is een van de eerste schilderijen van Kandinsky die volledig abstract is, wat betekent dat er geen herkenbare objecten of scènes op afgebeeld zijn. Het is ook een van zijn meest complexe en chaotische schilderijen, omdat het een veelheid aan kleuren, vormen en vormen bevat die lijken te botsen en met elkaar in botsing te komen. Als je echter goed kijkt, kun je nog steeds enkele sporen van representatie vinden, zoals een paard, een ruiter, een boot, een kasteel en een regenboog. Deze elementen zijn ontleend aan Kandinsky’s eerdere schilderijen en symboliseren zijn spirituele en artistieke reis. Het schilderij is ook beïnvloed door muziek, zoals de titel suggereert, en kan worden gezien als een visuele symfonie, met verschillende motieven, thema's en variaties. Het schilderij is bedoeld om bij de toeschouwer een scala aan emoties en sensaties op te roepen en de verbeelding en intuïtie te stimuleren.

Geel-Rood-Blauw (1925)

Geel-Rood-Blauw is een van de schilderijen van Kandinsky die zijn leer aan het Bauhaus weerspiegelt, waar hij geometrische vormen en primaire kleuren gebruikte om harmonieuze en evenwichtige composities te creëren. Het schilderij is verdeeld in twee helften, met links een gele driehoek en rechts een blauwe cirkel. De gele driehoek staat voor warmte, licht en activiteit, terwijl de blauwe cirkel staat voor kou, duisternis en passiviteit. Het rode vierkant in het midden vertegenwoordigt het evenwicht en de spanning tussen de twee tegenpolen. Het schilderij bevat ook andere vormen en kleuren, zoals zwarte en witte lijnen, groene en paarse rechthoeken en oranje en roze cirkels, die voor contrast en beweging zorgen. Het schilderij is ook beïnvloed door muziek, zoals de titel suggereert, en kan worden gezien als een visueel akkoord, met verschillende tonen, noten en harmonieën. Het schilderij is bedoeld om de ‘innerlijke noodzaak’ van de kunstenaar over te brengen en een universele kunsttaal te creëren.

Dominante curve (1936)

Dominant Curve is een van de schilderijen van Kandinsky die zijn leven in Parijs weerspiegelt, waar hij organische en biomorfe vormen en een meer divers en ingetogen palet gebruikte om complexe en ingewikkelde patronen te creëren. Het schilderij wordt gedomineerd door een grote, gebogen lijn die over het doek loopt en die een gevoel van beweging en richting creëert. Het schilderij bevat ook andere vormen en kleuren, zoals cirkels, driehoeken, vierkanten en spiralen, die lijken op microscopisch kleine organismen, planten en dieren. Het schilderij bevat ook elementen van collage en montage, zoals krantenknipsels, die textuur en contrast creëren. Het schilderij is ook beïnvloed door muziek, zoals de titel doet vermoeden, en kan worden gezien als een visuele melodie, met verschillende ritmes, tempo's en variaties. Het schilderij is bedoeld om het ‘innerlijke geluid’ van de kunstenaar uit te drukken en een persoonlijke en subjectieve reactie bij de kijker te creëren.